Burunda eta Aralar txirrindulari taldeetan trebatu ondoren, Josu Etxeberria Azpilikueta iturmendiarrak Rural Kutxa-Seguros RGA taldearekin egin zuen salto afizionatuen mailara. Joan zen urtean UCI Pro Team mailako izen bereko talde profesionalera igo zen, eta aurten profesionalen mailako bere bigarren denboraldia hasi du, sentsazio onekin.
Afizionatuen mailatik profesional mailarako saltoa handia izan zen?
Bai. Afizionatuetatik profesionaletara ezberdintasun handia dago. Profesionaletan dauden txirrindulari guztiek afizionatu mailan irabazi izan dute, eta hoberenen artean lehiatzea asko nabaritzen da.
Joan zen urtean La Marsellesa Sari Nagusia izan zen profesional mailako zure lehen lasterketa. Profesionaletan tentsio gehiagorekin lehiatzen dela eta abiadura handiagoa dela nabarmendu zenuen. Berdin pentsatzen jarraitzen duzu?
Bai, lehiatzeko modua ezberdina da. Nik uste bi polo daudela: profesionaletan mantso joaten garenean afizionatuetan baino mantsoago ibiltzen gara, baina azkar joaten garenean, aldiz, oso-oso azkar joaten gara. Profesionaletan tentsioa handia da; mundu guztiak aurrera pasa nahi du posizio onak lortzeko, eta tropelean gure artean horrela lehiatzea askoz ere zailagoa da. Une gakoetan nabaritzen da gehien tentsio hori.
2021ean Turkiako Itzulian eguneko ihesaldietako batean sartu zinen, Esloveniako Tourrean lan ederra egin zenuten eta Alentejoko Voltatik eta Britainia Handiko Tourretik ere pozik etorri zinen. Zein balorazio egiten duzu joan zen urteko denboraldiaz?
Iaz denetik pasa zitzaidan: gauza onak egon ziren, une txarrak... asko ikasi nuen. Finean, ikasteko urtea izan zen. Egia da ihesaldietan sartzea lortu nuela, batez ere Turkian, nire aurreneko itzuli profesionala izan zenean, eta alde horretatik pozik. Hasieratik bukaerara nik uste salto bat eman nuela hoberantz. Horrekin geratzen naiz, asko ikasi nuela, eta horrek urte honetarako asko balioko didala.
Txirrindularitza denboraldia ilbeltzaren 23an jokatutako Clàssica Comunitat Valenciana klasikoarekin mustu zenuen, erorikoa tarteko.
Hango errepideak ez dira hemengoak bezalakoak. Euria ari duenean oso arriskutsuak dira, ez dutelako hemengoak bezainbat xurgatzen. Euriagatik arriskutsua zegoen, eta talde osoa erori zen, txirrindulari bat izan ezik. Zorte txarra izan genuen. Hori ere jokoaren partea da.
Ez zen erorketa larria izanen, berehala Mallorcako Challengean parte hartu zenuelako.
Ez, kolpe pixka bat hartu nuen bizkarrean eta listo. Ongi nago. Mallorcako Challengean aurreneko egunean ere erorikoa izan nuen. Tropelean talkaren bat egon zen, ni justu hor atzean nengoen eta berriz erortzea tokatu zitzaidan. Gauza horiek ez daude gure esku, ezin dituzu kontrolatu. Challengeko bigarren egunean ondo ikusi nuen nire burua; nire hoberenera heltzeko forma edo sasoi pixka bat falta zait, baina konfiantzarekin eta sentsazio onekin ikusten dut nire burua.
Zure egutegia ez dakit itxita duzun ala ez, baina zein da aurtengo helburua?
Egutegi osoa zein izango den ez dakigu oraindik. Otsailean ez ditugu lasterketa asko eta nik etxean entrenatuko dut. Martxoaren 13an Portugalen hasiko naiz, eta gero Italiara joango gara klasiko batzuk jokatzera, ea nola sentitzen naizen. Horren arabera egutegia prestatuko dugu, nire hoberena lortzen dudanaren arabera.
"UCI World Tour mailako lasterketa batean aldea nabaritzen da. Beste pauso bat da"
Baduzu markatuta duzun lasterketa bat, guztiaren gainetik bertan parte hartu nahiko zenukeena?
Nire betiko ametsa Euskal Herriko Itzulia korritzea da, baino nik uste aurten ez dela momentua. Maila horretako karrera batean aritzeko oso prestatuta egon beharra dago. Orain ez da momentua, nik hori ere badakit, eta ez dut Itzulia eskatuko, baina hurrengo urtean jarrita Itzulia korritu nahiko nuke. Aurten ez daukat karrera bat markatuta. Kategorian nire lekua bilatzea, sendotzea eta progresio horretan jarraitzea, hori da helburua. Baina nire ametsetako lasterketa Itzulia da.
Zein giro duzue Rural Kutxa-Seguros RGA taldean? Txirrindulari bakoitza punta batekoa zaretenez, harremana sortzea kosta egiten da?
Batzuk Andaluziakoak, besteak Euskal Herrikoak... denetatik dago eta ezberdinak gara. Bakoitzak bere perspektiba eta bere pentsaerak ditu, baina lasterketetan eta taldean giro ona dago. Rural Kutxan azkenean familia txiki bat gara, gurea ez da talde hain handia. Urte osoa pasatzen dugu taldekide berdinekin eta azkenean lagunak egiten gara denak, familia txiki bat gara. Denboraldia hasten denean leku batetik bestera goaz etengabe. Aste batzuk etxean ematen ditugu, baina taldekideekin ia nire lagunekin eta etxekoekin baino egun gehiago pasatzen ditut. Horregatik, azkenean normala da taldekideak lagunak izatea. Giro ona izateak laguntzen du, bestela ezinezkoa izango litzateke, oso gogorra.
Lasterketetan eta kontzentrazioetan logelan norekin egon zuek erabakitzen duzue?
Ez, taldeak esaten digu lasterketa edo kontzentrazio bakoitzean norekin egon behar dugun. Lasterketa guztietan bikoteak aldatzen saiatzen dira, guztiak guztiekin egoteko eta guztiak elkar ezagutzeko.
Rural Kutxa-Seguros RGA taldearen helburu nagusia aurten ere Vueltan egoteko gonbidapena jasotzea izango da. Taldean baikor dira?
Urtero lehia hori dugu, aurreko urtetan agian pixka bat gehiago, baina taldearen helburu nagusia Vueltara joan ahal izatea. Tentsio hori badago, baina uste dut presioa ongi ari garela kudeatzen. Lasai gaude, bidea egiten. Lana ongi ari gara egiten, hori badakigu, eta ateratzen dena ateratzen dela lasaitasun hori dugu. Ahalik eta hobekien egiten saiatuko gara Vueltaren gonbidapena lortu ahal izateko. Ea zer ateratzen den.
UCI World Tour taldeekin lehiatzea tokatu izan zaizunean hor ere beste salto bat dagoela nabaritzen al duzu?
Bai, UCI World Tour mailako lasterketa batean sartzen zarenean aldea nabaritzen da, nahi eta ez. Beste pauso bat. Bigarren mailako lasterketa batean ari garenean, ez da hain kontrolatuta egoten, gure artean lehiatzen gara UCI Pro Team mailako edo kontinental mailako taldeak, eta hor hobe moldatzen gara. Baina UCI World Tour mailako talderen bat etortzen denean edo lehen maila horretako hainbat talde daudenean, beste pauso bat nabaritzen da. Gehienbat oso azkar joaten garenean nabaritzen dut. Beraz, esan daiteke profesional mailan zenbait kategori txiki badaudela.
"Igor Arrieta gora egiten ikustea polita izango da. Beste sakandar bat, poztekoa"
Gustatuko litzaizuke kategoria txiki horietan goraino heltzea?
Bai, jakina (kar, kar). Orain zaila ikusten dut, baina hori da helburua, ahal den gorenera iristea. Bide horretan pausoak ongi ematen zentratzen ari naiz, progresio bat izaten. Benetan pauso hori eman nahi baduzu, konstantea bazara, eta progresioa baduzu, nik uste lortu daitekeela. Epe motzean ez, baina epe luzerako hori da ametsa, ahal den gorenera iristea.
Iparraldean txirrindulariek profesionaletara gazteegi salto egiten ote duten, asko hitz egiten da horretaz. Hori ez dela ona diote batzuk, baietz besteek, gorenera lehenago iristen direla baina euren ibilbidea lehenago bukatzen dela...
Bakoitzak ahal den azkarren lortu nahi ditu helburuak, baina batzuk 20 urterekin lortzen dute bere onenera iristea eta beste batzuk 30 urterekin. Azkenean ez dakigu noiz egongo garen gure onenean. Iparraldean azkarrago iristen dira profesional mailara, baina egia da askok euren karrera azkarrago bukatzen dutela. Pogacar edo Evenepoel bezalako fenomenoak daude, Pogacarren kasuan 22 urterekin, jada Tourra irabazten daudela. Baina horretaz aparte uste dut bakoitzak gure denbora dugula, batzuk lehenago iristen direla euren onenera eta beste batzuk beranduago. Hori ez da ez ona ez txarra.
Sakana Group-Aralar taldean zure taldekide izandako Igor Arrietak aurten profesional mailara salto egin du Kern Pharma taldearekin. Mallorcako Challengean elkarrekin aritu zineten. Nola ikusten duzu?
Challengeko lasterketa batean elkarrekin aritu ginen. Igor bere lehendabiziko lasterketak oso ongi kudeatzen ari da. Denboraldi hasieran gaude, baina Igorrek lana ongi egiten badu eta horrela jarraitzen badu berak nahi duen lekura iritsiko dela uste dut. Txirrindulari oso ona da, kalitate handikoa eta progresio tarte nabaria duena. Igor gora egiten ikustea polita izango da, eta tropelean beste sakandar bat ikusteagatik pozik nago.
Rural Kutxa-Alea afizionatuen taldean, atzetik Martxel anaia datorkizu. Aurten debutatuko du amateur mailan, Jon Erdoziarekin batera, eta Mikel Olaetxea taldekide ohia ere izango dute taldekide.
Anaia ni aurretik pasatutako tokietatik ari da orain pasatzen. Aholku onak ematen saiatzen naiz, ahal dudanean laguntzen. Ni amateurrean hasi nintzenean gogor egin zitzaidan baita ere. Normala da, kategoria berri bat delako, baina nik uste berak nahi badu, nahi duenera arte iritsiko dela. Bakoitzak bere lan egiteko modua dauka, eta ni ahal den aholku hoberenak ematen saiatuko naiz. Ea berak ere profesionaletara pasatzea lortzen duen.
Bi anaiak txirrindulariak zarete eta aita ere oso zalea da. Zuenean beti duzue txirrindularitza hizpide?
Nire aita oso-oso zalea da. Berarekin bakarrik bagaude nahitaez txirrindularitzaren gaia ateratzen da, baina ni saiatzen naiz ahal den gehien gaiaz deskonektatzen. Bazkari batean guztiak gaudenean eta txirrindularitza gaia ateratzen bada, gai hori aldatzeko eskatzen dut. Egunerokoan etengabe horretaz jardutea ez zait gustatzen, bestela buruak ez du atseden hartzen, eta egun osoa zaude txirrindularitzari bueltak ematen. Bizikletan entrenamendu onak egitea eta hobetzea gustatzen zait, baina bizikleta uzten dudanean atseden hartu beharra dago. Denbora guztian txirrindularitzari buruz ari bazara, ez duzu %100ean deskantsatzen eta deskonektatzea behar da.
Zure hurrengo lasterketa zein izango da?
Martxoaren 13an Portugalen jokatuko den Classica da Arrabida. Ordura arte entrenatzen ibiliko naiz buru-belarri.
Denboraldian zorterik onena opa dizugu, hori ere beharrezkoa baita.
Bai, hala da. Eskerrik asko. Lana ongi egin dezakezu, baina zorte txarra edo ona izatea ez dago gure esku, bizitzako kontua da.
