Gaur egun ongizatea modako joera bilakatu da. Etengabe esaten digute nola hausnartu, nola arnastu eta zer elikagai jan ongizate pertsonala lortzeko. Baina posible da ongizate hori lortzea antsietatea sortzen diguten erroko arrazoiei heldu gabe?
Ongizatearen industria zeharo errentagarria da; gure bizi-kalitatea hobetzeko produktuak eta zerbitzuak saltzen dizkigu. Errutina jakin batzuei jarraitzen badiegu eta produktu jakin batzuk erosten baditugu, betiko ongizate eta zoriontasun egoera lortuko dugu. Baina ikuspegi hau erabat indibidualista eta kapitalista da, eta ez ditu aintzat hartzen gure ondoezaren benetako arrazoiak.
Banakako konponbideak bilatzen irakatsi digute, ezinegona sortzen duten bizi eta lan baldintzak zalantzan jarri gabe. Gure antsietatea lasaitzeko meditazioa egiteko esaten digute, estresa maneiatzeko arnasketak eta ongi sentitzeko nolabait elikatzeko. Baina ez al dira antsietatea eta etengabeko estresa sistema honen berezko ezaugarriak?
Benetako ongizatea kolektiboa baino ezin da izan. Ezin dugu benetako ongizate-sentsaziorik lortu desberdintasuna eta bidegabekeria betikotzen dituen sistema batean bizi garen bitartean.
Ezin dugu ahaztu gure ongizatea berez dagoela lotuta besteen ongizatearekin. Ezin dugu hausnartu eta arnasa hartu milioika pertsonari eragiten dien desberdintasun soziala eta zapalkuntza alde batera uzteko. Ikuspegi kolektibo bat behar dugu. Aitortu behar dugu benetako zoriontasuna denok aukerak, baliabideak eta bizitza duina izatean bakarrik etorriko dela.