Iberia zahar honetan politika salgai, eta politikariek lotsarik ez.
Zer nolako baloreak, zer nolako gezurrak,
zer nolako lapurkeriak, zer nolako lizunkeriak,
eta hau dena ezkutatzeko, argudio eta aitzakiak beti izanen dira.
Jaungoikoa, aberria eta erregea, ondo elkartuak,
eta Eskorialko Espainiaren borobilketa nagusi,
euskaldunik ez, katalanik ere ez, eta dibortziorik ere ez,
euskaltzaleak eta katalanak izatea suntsitzeko puntu denak.
Espainia bat, Espainia bi, Espainia 17,
besterik ez dago, besterik ezin da izan,
eta gainera, dena ezeztatzea bedeinkatua,
Rouko jauna oraindik jubilatu gabekoa.
justiziarik ez, aborturik ez, manifestazioak ere ez,
ikerketa ez, lanik ez eta ez kejau soldatarik ere ez,
irakaskuntza, osasun prestakuntzak, pribatizazio bidean,
gauza da eskubideak ezeztatzea, eta demokrazia bidean galtzea.
Bitartean, Frantziako gobernuan ardura katalan iturburutik datorren bat,
eta Parisen beste gaditana iturburukoa alkate emakumea,
hemen barruan daudenak ez dute gehiegi balio, baina,
hain txarrak ezin gara izan, esportatzeko aukerak irekiak baditugu.
Goazen ba kanpora aukerak irekitzeko, “à la merde” Espainia handiaren zaletasunekin,
Frantzian Departamenduak gutxitu, hemen politikariak soldatak biderkatu behar,
Aste Santuko prozesiotara fraile antzeko espektakuloak eraman behar dira,
benetan egoera barregarrietan ez galtzeko, erreguteak behar ditugu: “euriaren sutsoekin”
Bizio pribatuak – bertute publikoak bihurtzen dira.
Iberia zahar honetan politika salgai, eta politikariek lotsarik ez.