Linaresko polizien jardunak ez gaitu gehiegi harritu; benetan guztiz berria gertatu zaiguna izan da poliziaren basakeriaz hitz egiten den lehenengo aldia dela. Beharbada, gauzak aldatzen ari dira. Inplikatutako poliziek, bestalde, ohiko gidoia jarraituz, epailearen aurrean adierazi dute haiek ezinbesteko indarra erabili dutela, baina ez du ematen sinetsi dietenik.
Neurriko indar horrek lesio larriak eragin dizkio gizon bati aurpegian, zauri larriak sudurrean, puntu batzuk bekain batean eta arazoak kornean, eta begia gal lezake. Gainera, 14 urteko alaba jipoitua eta shock egoeran utzi du, baina bi polizietako bat ere ez da damutu.
"Ia arratsaldeko sei eta erdiak ziren", esan du lekuko batek. "Odol putzu ikaragarria zegoen". Linares herri osoa atera da kalera eta erantzun azkarra eman du erasoaren aurrean, baina tertuliakide batzuentzat, arrazoia osoa galdu dute erabiltzen ari diren formengatik, heziketa txarrekoa baita kalera ateratzea eta poliziaren kontra protestatzea.
Etxean geldi zitezen nahiko lukete hauek eta, batzuek egin duten bezala, loreak bidal ziezaizkietela komisaldegira, kalte ordain moduan. Halere, inor ez da ausartu terroristatzat jotzera, ezta gorroto deliturik leporatzera ere, Linares Euskal Herrian ez dagoelako.
Epaileak, bere aldetik, segurtasun indarrentzako modulu berezi batera eramatea erabaki du, bi errudunak kartzela normal batean beste preso batzuen erasorik jasan ez dezaten.
Gaizkile hauena ez da isolaturiko jokaera. Joan den astean COVID-19k torturatzaile handi bat eraman zuen, barkamenik eskatu gabe eta damutu gabe. Bere krimen larrien ordainez kondekoratu eta jeneral bihurtu zuten. Hau ezin da errepikatu, eta Linareskoekin gertatu den bezala, errudunak errudun direla aitortu behar da, erruduna nor den ere.Edozein kidegoetarako sarbidea kontrolatuago egon beharko litzateke. Frogatu beharko litzateke izangaiak balio etiko eta moral handiak dituela proba fisikoak egin aurretik. Eta giharrei erreparatu beharrean, garunei erreparatu beharko litzaieke.