DURÁN I LLEIDA

Raf Atxuri 2011ko api. 21a, 00:00

Azken urteotan  Kataluniako zenbait goi politikari hasi dira gaizto eta moldakaitz bihurtzen Madrilgo konstituziozale esentzialisten  irizpenean. Lehenik Carod , hurrena Maragall, eta arestian Mas eta Pujol. " Honorable" gehiegi inperio zaharreko txingarrak hauspotzen dituztenentzat. Artur Masek eta Jordi Pujolek baiezkoa eman omen zioten burujabetzaren herri galdeketan eta horrek desirak eta  helburuak definitzeko orduan berritasuna ekarri du Kataluniakon  politikagintzara."Zaharrak berri"tasuna, ordea, beste goi politikari batek ekarri digu. Antoni Durán i Lleida kargudun beterano eta Unióko buruak adierazi zuen galdeketa hizpide, Mas eta Pujolen nahia, hots, burujabetza errespetatu arren  konfederalismoaren proiektua defendatzen  duela. Kontu jakina da  Katalunian aspalditik konfederalismoaren  hautuak herritar ugariren sostengua duela eta Duránen iritziak ez dakar zertan eskandalu emangarririk. Bai, ordea, ondotik bota zuena: " Pujol  independentziaren aldekoa da eta ni  konfederalismoaren aldekoa, baina egia esan bata bestea bezain utopikoak dira". Halaxe.Utopiak. Haratx, gizartearen "benetako interesak" lenehetsiz senetik eta  erantzukizunetik atera zen  mintzo jakintsua.  Aipatu bi proiektu politikook baturik kataluniarren gehiengo zabal bat islatzen da. Eta hala ere utopikoak. Hausnarketa  hori bota duenak hamarkadak eman ditu hautetsi Madrilgo parlamentuan. Zertarako? Herriak etorkizun egokitzat jotzen duena utopia izendatzeko. Herriaren  asmo ongi pentsatua eta guztiz bidezkoa  ameskerien zakarretara botatzeko.Halakoak ikusirik ez da zaila pentsatzea  politikari dezente  urrezko kaiolen margolari kaxkar hutsak direla.