AEK-ko arduradunek aurtengo Korrika inoizko handietan izateaz aparte indartsuena izan dela adierazi dute. Hala izan zen Sakanan ere. Jendetza elkartu zen, nahiz eta gauak aurrera egin ahala kopurua txikitu. Kilometroak korrika, patinetan eta bizikletan egin zituzten sakandarrek, baita aitaren bizkar gainean edo gurditxoan ere. Ibilbidearen zati handi batean AEK-k ezarritako ordutegia baino lehenago joan zen eta abiadura mantsotzea eskatu zitzaien korrikalariei. Baina Urritzolara atzerapenarekin iritsi zen euskararen aldeko lasterketa. Estreinakoa zuen Korrikak Arakilgo herrian, horregatik, urritzolarrek lekukoa hartu eta Errotzerantz jo aurretik herriko kale bakarrean barna eraman zuten. Lekukoa Iruñeko Sarasate pasealekura nola iristen zen makina bat sakandarrek ikusi zuten.
Ibilbidean barna harremanak eta elkarlana landu dira Korrika 20an. AEK-ko koordinatzaile nagusi Mertxe Mujikak esan duenez, “gizarte eragileen eta erakundeen arteko harremanak eta elkarlana nahitaezkoak dira. Orain, hitzetik ekimenetara pasatzeko garaia da”. Hizkuntza Eskubideak Bermatzeko Protokoloa tresna egokia izan daitekeela adierazi zuen.
Mezua
Eskuz esku ibilitako lekukoaren barruan Joseba Sarrionaindiak idatzitako mezua zegoen:
"Alfabetatzearen, euskalduntzearen, ikastolen, euskara batuaren, literaturaren, prentsa idatziaren, irratiaren, telebistaren eta KORRIKA askoren ondoren, azken berrogei urteotako biziberritzearen ondoren, euskararen aldeko mugimendua egonkortu egin dela esaten da, normaltasunaren alde aurrerapauso handiak egin eta normalitate moduko batean lasaiturik edo trabaturik gelditu dela euskaraz bizi ahal izateko asmo kolektiboa.
Euskararen alde egitea normaltasunaren kontra egitea da oraindik. Aukerak eta maukerak egin behar izaten ditugu euskaraz bizi nahi dugunok. Belaunaldiak daramatzagu behetik gora elkartzen eta ekiten, erresilientzia honetan, goitik behera ezartzen zaizkigun lasaigarri kulturalak eta traba politikoak gainditzeko. Badugu motibo bat: badugu altxor partikular bat balio unibertsala duena, ispilu batean bezala islatzen dela bizitza hizkuntzan.
Hizkuntzan ikusten du bere burua edozein pertsonak zein komunitatek, oharkabean bada ere, eta hizkuntza kaltetua ispilu apurtua bezalakoa izaten da. Hizkuntza bat desagertzen denean, mundu guztiak galtzen du bizitza ikusteko eta azaltzeko modu berezi bat. Balioa du norberarena denean eta beste batzuena denean ere bai. Euskara, beste hizkuntzak bezala, altxor unibertsal bat da, denona delako, agortzen ez delako eta dohainekoa delako.
Denona da, dena pribatizatzen ari den sasoian. Ez da agortzen erabiliz gero, gauza gehienak erabiliz gero bota behar izaten diren egunetan. Eta dohainik erabiltzen dugu, gehien gehiena ordaindu behar izaten denean. Euskara noranahikoa da, baina gutako bakoitzaren baitan dago. Lapur altxorra balitz bezala edukiko dugu zulo ilunen batean ezkutaturik? Konturatzen zara goizetan ohetik jaikitzean ezti tanta gozo bat bezala senti dezakezula ezpainetan?"