Haize ufadek higatutako harria irudikatu genezake, denborak goroldioz estalia. Barruko ur tanta izoztuek zartarazi duten zulodun harkaitza. Higadura kanpotik nola barrutik baitatorkio gure hizkuntzari, higadura zital eta nekagarria; harria zutik irautera zigortzen duen ditxosozko higadura. Irautera, besterik ez.
Haize-lasterra Iruñeko Udalaren Ordenantza berriaren baitan, zirimola Sakanako Lanbide Heziketako institutuan euskaraz ikasi nahi lukeenaren barruan. Tanta bat, Iruñerriko guraso euskaldun baten buruhaustea; beste tanta bat, Antsoaingo haur eskolan atzera; isuna Bilbon, beste bat; Covidaren inguruko jarraibideak gaztelera hutsean eskola orotara, jarioa oraingoan. Euskarazko hitzei borrarekin erantzuten dien polizia bat Durangon, ttak, UEMAko kartel zirrimarratua Etxarrin, ttak, ttak, ttak...
Pentsatu dezagun; zenbaterainokoa da hizkuntzaren garrantzia gutako bakoitzarentzat? Prest ote gaude eraso horiei erantzun bat emateko? Edo iraute hutsean indarrak batzen jarraituko ote dugu? Ea higadura higidura bilakatu dezakegun…