Bihar, abenduaren 3a, euskararen eguna da. Modu anitzetan haren beharra, erabilera, garrantzia eta berezitasuna aldarrikatzeko eguna. Era askotan esango dugu euskara dela euskaldun egiten gaituena. Bi bider errepikatuko dugu euskaraz bizi nahi dugula. Baina topiko horiekin ahoa puzteaz gain, nola besarkatu euskara egunero? Beno, ba euskara maitatzeko bide asko daude: nagusiak benetan erabiltzea zein espazio guztietan haren beharra aldarrikatzea. Baina proklamek ez dute deus balio gure euskaraz egiteko gaitasuna "kostatzen zaienen" gaitasunen gainetik jartzen dugunean. Guztiok euskara maila zein ohitura desberdinak ditugu, eta guztiak dira polit bezain baliogarriak. Guztiak errespetagarriak. Herri euskalduna nahi dugu, baina ondokoa euskara kaskarrean aritzen bada era kritikagarrian seinalatzen dugu, eta askotan barre egiten dugu gainera. Horrek segurtasun falta dakar. Lotsaren zama daramatenen iraungitzea. Horrek asko amorratzen nau. Bakoitzak duen euskara maila edozein dela ere, jolastu dezagun gurea den hizkuntzarekin, akatsekin eta gabe. Hori da gure altxorra zaintzeko bidea. Kontsumitu, hazi, hezi. Euskaragatik eta euskaraz. Niri, euskararen egunari begira, azken topiko honekin ahoa puztu zait, bai. Baina niretzat eta ingurukoentzat euskarak beste 364 egun ere baditu.